"Een alledaags gesprek dat Eline op het schoolplein voert, neemt een bijzondere wending..."

“Deze week gingen we voor de verandering eens in de ochtend bij ze langs. Dan zijn ze nuchter; dat is een rare ervaring joh!” Gijs, een vader van het schoolplein, met wie ik normaal gesproken alleen over ditjes en datjes praat, vertelt vol vuur over het vrijwilligerswerk dat hij doet. Twee keer per week brengt hij namens het Leger des Heils (regio Noordwest) een bezoek aan de mensen op straat in Den Haag. Hij praat met ze en brengt spullen voor ze mee: schone sokken en ondergoed, een flesje water of een slaapzak als het koud is.

Wereld door een roze bril

Op Werelddaklozendag, in oktober, bracht hij ze ontbijt en ging met ze in gesprek. Dat was nog eens wat anders dan een bezoekje later op de dag of avond, wanneer er al heel wat alcohol naar binnen is gegaan. “Ze waren nuchter, en dan zien ze de wereld op een hele andere manier. Dat hoeft niet persé positief te zijn. Bij veel daklozen is de problematiek zó groot en ingewikkeld, dat ze juist verdovende middelen gebruiken om de wereld door een roze bril te kunnen zien. Ik spreek vaak iemand die schizofreen is, een man van rond de vijftig. Hij gebruikt drugs om niet compleet knettergek van zichzelf te worden. Iedereen om hem heen wordt dat dan wel van hem, maar zelf heeft hij nergens meer last van.”

Vertrouwen winnen

Als het kan, vertelt hij over Jezus. “Nog niet meteen tijdens de eerste ontmoeting, dat lukt niet. Het vergt tijd om het vertrouwen te winnen. Soms moet ik wel tien keer langslopen, ze groeten, en ze dan verder met rust laten, voordat ik toenadering kan zoeken. En vaak moet je inhaken op een specifieke uitspraak of gebeurtenis om een gesprek over God aan te kunnen zwengelen.

Ze dacht dat ze Jezus was 

Laatst ontmoette ik een jonge vrouw die dacht dat ze Jezus was. Ze vertelde dat Jezus in Zijn jeugd misbruikt was, dat Hij eigenlijk geadopteerd was en dat Hij overal de schuld van kreeg terwijl Hij zonder schuld was. Ze herkende zichzelf daar in en dacht daarom dat ze zelf Jezus was. Die manier van denken triggerde mij om met haar over Jezus te praten.”

Luisterend oor 

“Het uiteindelijke doel is om mensen te stimuleren een eerste stap te zetten naar het Daklozenloket, of ze te begeleiden naar een mogelijke plek bij het Leger des Heils”, vertelt Gijs. “Van daaruit worden ze vaak verder geholpen.” Tot die tijd gaat hij bij ze zitten, luistert naar hun verhaal en voorziet hij ze in hun basisbehoeften.

Flinke dosis humor

Gijs zet me aan het denken. Hij is LUME! Hij is licht omdat hij doet wat Jezus vroeger ook deed: hij geeft de buitenbeentjes van de maatschappij aandacht en biedt een luisterend oor. “Iedereen loopt met een grote boog om ze heen, maar het zijn net als jij en ik ook gewoon mensen.” Hij merkt dat hij echt iets betekent voor de mensen op straat en de verslaafden die op zijn pad komen. Niet door grootse daden, maar door er eenvoudigweg voor ze te zijn, te laten merken dat hij om ze geeft en ze met een flinke dosis humor te benaderen. “Meestal, als ik een paar keer langs ben geweest, staan ze de keer daarna op de uitkijk. En als ik een tijd niet langskom, krijg ik verwijten. ‘We hebben je gemist Gijs!’ roepen ze dan.

"Het zijn net als jij en ik ook gewoon mensen"

Allerlei smoezen 

Als ik Gijs later nog eens spreekt, nodigt hij me uit om ook in actie te komen. “Ga een keer met me mee!”, zegt hij enthousiast. Eerst denk ik: nee, liever niet. Allerlei smoezen schieten door mijn hoofd: geen tijd, een ver-van-mijn-bed-show… maar dan neemt mijn hart het over van mijn verstand. “Ja, graag!’, zeg ik.

Zelf in actie komen?

Wil jij zelf ook licht zijn voor de buitenbeentjes van de maatschappij? “Kijk dan niet neer op de dakloze of verslaafde die je op straat tegenkomt, maar groet hem of haar eens”, aldus Gijs. Kijk voor meer informatie op https://www.legerdesheils.nl/helpen of op www.gevangenenzorg.nl Je kunt ook bij jouw plaatselijke afdeling van het Leger des Heils vragen of je eens mee kan met het Veldwerk-team bij het bezoeken van de daklozen.