naastenliefde

Een alledaags gesprek dat Eline op het schoolplein voert, neemt een bijzondere wending. “Deze week gingen we voor de verandering eens in de ochtend bij ze langs. Dan zijn ze nuchter; dat is een rare ervaring joh!” Gijs, een vader van het schoolplein, met wie ze normaal gesproken alleen over ditjes en datjes praat, vertelt vol vuur over het vrijwilligerswerk dat hij doet. Hoe dat Eline aan het denken zet? Je leest het hier.

Sinds een poosje doet Natascha vrijwilligerswerk in een tweedehands kledingwinkel, georganiseerd door vrouwen binnen haar kerk. Ze geniet er volop van; door iets te doen wat ze als kind al leuk vond, winkeltje spelen, is ze nu tot zegen voor anderen (ze schreef er eerder een blog over). Het winkeltje staat in een kleurrijke Prachtwijk, een mooie plek voor Natascha om naastenliefde in de praktijk te brengen. Maar dat blijkt minder makkelijk dan gedacht; tot haar schrik komt Natascha erachter dat ze behoorlijk last heeft van vooroordelen. Een ontmoeting met een Islamitische vrouw leert haar een wijze les.

Jezus roept ons op om onze naasten lief te hebben. Maar wie is dan onze naaste? Die eenzame buurman, dat zieke familielid? Dat voelt wel logisch. Maar daagt Jezus ons niet uit tot meer? Kirsten dook opnieuw in de welbekende gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan en ontdekte dat naastenliefde volgens Jezus vaak allesbehalve logisch is.

In het dagelijks leven houdt Loïs graag rekening met de ander en probeert ze waar het kan te helpen. Maar wanneer zij in de auto stapt, draait er in haar hoofd al snel een knopje om en is het moeilijk om met liefde naar de ander te kijken. Hoe zit het met de naastenliefde als ze onderweg in het verkeer is en frustratie zich opbouwt? Wanneer zij terugdenkt aan haar allereerste moment op de weg, leert ze een waardevolle les.