Waarom jezelf bemoedigen zo belangrijk is

“Jezelf bemoedigen… zonder dat je het zelf door hebt, en er pas later achter komt. Dat is wat ik een tijdje geleden meemaakte toen ik mijn oude notitieboekjes doorlas. Een bijzondere ervaring; mezelf bemoedigen vind ik heel moeilijk. Maar dat God twee jaar geleden al een plan had met wat ik toen opschreef, verbazingwekkend!

Op 23 oktober 2018 schreef ik dit in een notitieboekje:
2 Timothy 1
Faith –> geloof
Genuine –> echt
Genuine faith –> Echt geloof.
Dat is wat ik wil. Echt geloof, geen schaamte en een ambassadeur zijn van Gods koninkrijk, waar ik dan ook mag gaan. Waar mag ik heen gaan? Ik wil graag heel groot denken maar laat ik het eerst op Zutphen en Deventer houden, waar ik binnenkort mag gaan werken. Open mijn ogen voor de mensen daar Heer!

Op zoek

Een paar dagen terug bad ik dat ik graag weer in het Woord van God wilde gaan lezen,  maar dat ik niet wist waar ik moest beginnen. Al een aantal maanden lukte het mij niet om de Bijbel te pakken en een stuk te lezen. Het sprak mij niet aan, het kwam niet binnen of ik snapte het niet. Tot het moment dat mijn oog viel op een notitieboekje dat half verstopt achter een poster stond, op de vensterbank naast mijn bed (binnen handbereik op dat moment). Ik begon te lezen en toen ik tussen alle krabbels en gedachtes de zin ‘echt geloof, dat is wat ik wil’ las, werd ik stilgezet.

Echt geloof

Uit nieuwsgierigheid pakte ik de Bijbel en zocht ik 2 Timotheüs 1 op. Ik begon te lezen, in het Engels maar ook in het Nederlands. Ik las een stuk over ‘genuine faith’.  Paulus schrijft een brief aan Timotheüs, die hij al lange tijd niet heeft gezien, en één van de eerste dingen die hij aankaart is het echte geloof van zijn vriend. Hij schrijft dat het geloof iets is wat hij zich goed herinnert van Timotheüs, dat hij zag hoe sterk dat in hem zat, hoe echt en oprecht het was. Die woorden lieten mij opnieuw nadenken… In 2018 was het verlangen er al, maar nu in 2020 is het weer terug. Ik wil ook dat echte geloof. Want hoe ongelofelijk mooi is het als iemand tegen jou zegt: ‘Jij hebt een echt en oprecht geloof.’ Persoonlijk denk ik dat dit tien keer zoveel waardevoller is dan een compliment over je uiterlijk bijvoorbeeld.

Verleden en heden

Toen in dit destijds schreef (in 2018) was dit een verlangen en wist ik eigenlijk niet eens waarom ik het opschreef. Het kwam er zo makkelijk uit, het zal vast ergens goed voor zijn, dacht ik toen. Nu las ik het dus terug en ik weet waarvoor het bedoeld was. Mijn jongere ik, mocht de ik van het heden bemoedigen. De ik van nu, verlangt weer naar dat echte geloof. Bizar! Ik heb überhaupt nooit gedacht dat ik mezelf eens zou mogen bemoedigen. Dit bewijst maar weer, voor God is niks te gek.

Heb jij jezelf ooit mogen bemoedigen? Heeft God jou ook eens een knipoog gegeven, door iets uit het verleden?