"God wil ons graag gebruiken in Zijn reddingsplan, maar dan hoeven we niet opeens een andere versie van onszelf uit de kast te trekken..."

Je las zojuist uit Matteüs 5: 1-16. In vers 14-16 lees je de bekende tekst:

“Jullie zijn het licht in de wereld. Een stad die bovenop een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, men zet hen op een standard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie vader in de hemel.”

Deze tekst heb je vast al eens voorbij zien komen. Wat Jezus hier zegt, klinkt zo logisch; ‘natuurlijk zet je een lamp niet onder een emmer (korenmaat)’. Maar waarom is de praktijk vaak zo anders?

Niet voor jezelf

Om eerlijk te zijn, staat mijn licht best vaak onder die korenmaat. Terwijl mijn verlangen zo anders is; ik verlang ernaar Gods licht en liefde te delen met de mensen om me heen. Ik wil dat mensen Jezus leren kennen; ontdekken wat Zijn liefde voor verschil maakt in ons leven hier en nu. Misschien is dat verlangen nu wel sterker dan ooit: in alle chaos van deze wereld… is Jezus het antwoord op alles! Maar ik worstel ermee… Hoe ben ik dan het licht waar Jezus over spreekt? Ik dacht dat ik daar slecht in was; voelde me soms schuldig en geen goede christen omdat ik mijn licht wél onder de korenmaat liet staan. Gods liefde en genade is het grootste cadeau dat ik ooit kreeg… Dat zou ik toch niet voor mezelf moeten houden… Van de daken moeten schreeuwen? Waarom vind ik dat zo moeilijk?

Geen échte gesprekken

Voor mezelf kon ik het wel verklaren…. Ik groeide op in een enorme christelijke bubbel. Mooi, maar het heeft ook keerzijdes ontdekte ik later. Als iedereen om je heen hetzelfde denkt als jij over het geloof, dan praat je er nauwelijks écht over. En als iedereen om je heen al lijkt te geloven, dan voelt de urgentie om je geloof te delen minder groot. En zo kwam het dat ik als volwassene grote verlegenheid voelde om mijn geloof te delen. Mijn geloof van de daken schreeuwen? Liever hield ik het voor mezelf. Want stel je voor dat ik ook in de hoek ‘suffe christen’ belandde…

Angst
Maar als ik eerlijk naar mezelf kijk, zat achter die mijn verlegenheid en dat gebrek aan lef, eigenlijk vooral angst. Angst voor vervelende reacties of lastige vragen. Angst om te falen, niet uit mijn woorden te komen op het moment suprême. En angst, omdat ik soms zelf ook niet wist wat en of ik het allemaal echt geloofde. Totdat ik ontdekte dat al die excuses vooral over mij gingen… over wat ik deed of juist niet. Of ik wel of niet dat gesprek aanging… Ik dacht dat het van mij afhing… Alsof God voor het redden van de wereld en het delen van Zijn liefde van mij afhankelijk was…

Hij heeft niets van ons nodig

In mijn zoektocht kwamen er verschillende Bijbelteksten op mijn pad, die mij erg hielpen in het anders denken hierover. Zoals deze tekst uit Handelingen 17:24-28:

“Ik kom jullie vertellen over de God die de wereld gemaakt heeft en alles wat er leeft. Hij is de Heer van hemel en aarde. Die God woont niet in tempels die door mensen gebouwd zijn. Mensen hoeven ook niet voor Hem te zorgen. Hij heeft niets van hen nodig, want Hij geeft het leven aan alle mensen. Hij laat hen ademhalen en Hij zorgt voor alles. God heeft uit één mens alle volken gemaakt. En Hij gaf de mensen de hele aarde om op te leven. Hij bepaalde waar ze moesten gaan wonen, en voor hoe lang. Zo zorgt Hij ervoor dat mensen Hem zoeken. Ze proberen Hem te vinden, ook al is dat moeilijk. Toch is Hij niet ver bij ons vandaan. Want God laat ons leven, bewegen en bestaan. Een van jullie Griekse dichters heeft gezegd: ‘God heeft ons gemaakt. Wij lijken op Hem’.”

"Het besef dat God niet van mij afhankelijk is, gaf verlichting..."

Geen betere versie van onszelf

Lees je wat hier staat? ‘God heeft niets van ons nodig…’ God heeft een reddingsplan voor deze wereld. Daarin wil Hij jou en mij inschakelen (graag zelfs!), maar daarvan is Hij niet afhankelijk. Zijn werk gaan hoe dan ook door. Het besef dat wij minuscule stipjes zijn op Gods tijdslijn, relativeert voor mij en geeft ontspanning. En áls God ons dan wil gebruiken in Zijn reddingsplan, dan hoeven we daarvoor niet opeens een andere versie van onszelf uit de kast te trekken. God wil ons gebruiken zoals wij zijn, want… wij lijken op Hem (vers 28 uit de tekst hierboven).

Spiegels

En kijk eens wat er in 2 Korintiërs 3:18 staat:  “Wij, gelovigen, hebben geen sluier over ons gezicht. Wij zijn net spiegel, die het schitterende licht van de Here weerspiegelen terwijl zijn Geest in ons werkt, gaan wij steeds meer op Hem lijken.”

Steeds meer

Zie je wat hier staat? We zijn net spiegels die Zijn licht weerspiegelen! Laat dat even tot je doordringen… Door Gods werk in jou, verander jij van binnenuit. En dat zorgt voor een vernieuwing van jouw gedachten… voor vruchten van de geest. En daardoor ga jij steeds meer op Hem lijken. Niet: dán ga je op Hem lijken, maar dan ga je steeds meer (!) op Hem lijken. En dan is het ineens niet zo ingewikkeld meer om licht te zijn. In dit verband gebruik ik vaker het voorbeeld van dat beeld van Jezus, dat ergens in een dorpje in België staat. Het is een beeld van Jezus zonder armen en er hangt een bordje bij: ‘Je n’ai plus d’autres mains que les tiennes’: Ik heb geen andere handen dan de uwe. Dát is licht zijn: Jezus’ handen en voeten zijn, Hem vertegenwoordigen op aarde, in jouw leven hier en nu!

Van binnenuit

Het licht dat jij mag uitstralen, komt van binnenuit. Lees Johannes 8:12 er maar eens op na: “Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt, loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.” Dat licht mag overvloedig uit ons stromen. In Romeinen 15:13 lezen we: “Moge God die ons hoop geeft, u in het geloof geheel en al vervullen met vreugde en vrede, zodat uw hoop overvloedig zal zijn, door de kracht van de Heilige Geest.” En zelfs dat hoeven we niet op eigen kracht te doen. Zie je hoe vaak er wordt verwezen naar de kracht van de Heilige Geest? Zowel in het gedeelte uit 2 Korintiërs 3:18 als hier in Romeinen 15.

geest, licht, god, geloof, lume

"Dat God zichzelf opnieuw geeft door de Heilige Geest.. wat een daad van pure liefde!"

Pure liefde

God weet dat wij het niet op eigen kracht kunnen. Eerder gaf Hij zichzelf als door Zijn zoon Jezus. Nu geeft Hij zichzelf opnieuw: door Zijn Heilige Geest. Wat een daad van pure liefde!
Die Heilige Geest is onze:

  • > Kracht: (Handelingen 1:8)
    “Maar wanneer de Heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen en van mij getuigen in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde.”
  • > Pleitbezorger: (Johannes 14: 16-18)
    “Dan zal ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven, die altijd bij je zal zijn: de Geest van waarheid… Jullie kennen hem wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven. Ik laat jullie niet als wezen achter, ik kom bij jullie terug.”
  • > Drijfveer: (Galaten 5: 22-23)
    “Maar de vrucht van de geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.”
  • > Gids: (Johannes 16:13)
    “De Geest van de waarheid zal jullie, wanneer hij komt, de weg wijzen naar de volle waarheid. Hij zal niet namens zichzelf spreken, maar hij zal zeggen wat hij hoort en jullie bekendmaken wat er komen gaat.”
  • > Helper (Johannes 14:26)
    Later zullen jullie het helemaal begrijpen. Dat zal gebeuren als de heilige Geest komt. De Vader zal hem als helper naar jullie toe sturen. Dat doet hij voor mij. De heilige Geest zal jullie herinneren aan alles wat ik tegen jullie gezegd heb. En hij zal ervoor zorgen dat jullie het begrijpen.”

Besef je wel welke kracht er in je is? Op die kracht mag jij een beroep doen om in jouw leven hier en nu te getuigen van Jezus. Om Zijn handen en voeten op aarde te zijn! En op al die momenten dat je denkt, ‘dit vind ik moeilijk’, ‘ik durf het niet’ of ‘ik heb er de kracht niet voor’, denk dan terug aan het licht en de kracht die al ín je is. Jij hebt licht dat leven geeft: jij bent licht!